Απ’να σκάσουν τα γαϊδούρια………

Αυτά είναι μικρά αφηγήματα μαθητή του σχολείου μας της δεκαετίας του 50, ενδεικτικό της αίσθησης του χιούμορ που είχαν οι τότε μαθητές και τα αστεία που σκαρφίζονταν σε βάρος των καθηγητών τους.

Απ’να σκάσουν τα γαϊδούρια………

Ο καθηγητής (φιλόλογος) στην έδρα του και οι μαθητές στα θρανία
Μήνας Μάιος περασμένος. Άρχισαν οι ζέστες και τα παράθυρα της αίθουσας άνοιξαν.
Κάποιοι ήχοι και θόρυβοι απ΄έξω έφταναν μέχρι μέσα.
Ώρα 3 με 4 το απόγευμα ( η απογευματινή βάρδια ήταν γενικευμένη σ’όλη την επικράτεια)
Το μεσημεριανό φαγητό, η ώρα, η ζέστα έφερναν μια υπνηλία , μία χαλάρωση και μια νύστα.
Ο καθηγητής έλεγε τα δικά του σε άπταιστη καρδιτσιώτικη διάλεκτο. Κάποιοι κρατούσαν σημειώσεις με τα μαργαριτάρια που έλεγε.π.χ. το υπερθερον της οικίας (αντί υπέρθυρον), ο σουλτάνος της Τορκίας κ.α., γιατί έτσι νόμιζε ότι αποκτούσε πρωτευουσιάνικη προφορά η ομιλία του.
Στις συνήθεις επιπλήξεις του προς του μαθητές ο γάιδαρος κατείχε τιμητική θέση και μάλιστα σε όλες τις πτώσεις και τους αριθμούς: γαϊδούρια, γάιδαρε, α τον γάιδαρο κλπ.
Ενώ δίδασκε στο νυσταγμένο ακροατήριο των μαθητών του , ακούστηκαν απ΄έξω τα σκουξίματα απ΄τις πάπιες που διέσχιζαν καμαρωτές το προαύλιο του Γυμνασίου.

Ίσως να νύσταξε κι ο ίδιος ή να ήταν αφηρημένος ή και πολύ συγκεντρωμένος στα όσα δίδασκε, μπέρδεψε το όνομα του συμμαθητή μας που ήταν ταυτόσημο με τα συμπαθή πτηνά και τον ταύτισε μαζί τους , χτύπησε εντελώς ξαφνικά τα χέρια του στην έδρα ξεφωνίζοντας: Γάιδαρε Παππή σκάσε!
Ο συμμαθητής μας ξαφνιάστηκε και διαμαρτυρήθηκε πώς αυτός δεν έχει καμιά σχέση με τα παπιά που περνούν απ΄έξω σκούζοντας : Μα κύριε καθηγητά είναι οι πάπιες ! και ο καθηγητής μας κοιτώντας απ΄το παράθυρο στην αυλή εκστομίζει το αμίμητο: Απ΄να σκάσουν τα γαϊδούρια!!!!!!